Gendergelijkheid is een topprioriteit voor de Olympische Beweging. Voor het Internationaal Olympisch Comité is "sport één van de krachtigste platformen voor de bevordering van gendergelijkheid en de emancipatie van vrouwen en meisjes". In 2019 lanceerde het BOIC zijn platform “Empowering Women in Sports” dat drempels wil afbreken, beleidsmatig en op het terrein. Deze strijd wordt sinds lange jaren gevoerd door vele vrouwen die het verschil hebben gemaakt. Deze 10 sportmomenten hebben bijgedragen aan de strijd voor gendergelijkheid. In deze 6e episode stellen we Nawal El Moutawakel voor, pionier voor de vrouwensport in de Arabische wereld.
Vorige episodes: 1 – 2 – 3 – 4 - 5
Voor vrouwen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika blijft sport een activiteit voor een minderheid. Atletes uit landen met een moslim-meerderheid zijn vervolgd en mishandeld nadat ze hadden deelgenomen aan competities zonder hun volledige lichaam te bedekken.
Marokko is van alle omringende landen het soepelst wanneer het over vrouwen in de sport gaat. Toch had niemand kunnen voorspellen dat Nawal El Moutawakel op de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984 een gouden medaille zou winnen.
De studente aan de universiteit van Iowa had in 1983 de halve finales van de 400m horden bereikt op het WK. Maar een jaar later verbeterde El Moutawakel, de enige vrouw in de Marokkaanse delegatie, haar persoonlijk record met een halve seconde en schonk ze haar land de eerste gouden medaille.
In 1987 dwongen blessures haar om haar carrière te beëindigen. Maar ook daarna ging ze door met haar strijd voor gendergelijkheid, zowel bij de IAAF (nu World Athletics) als bij het IOC. “Ik ben er trots op dat de zaken veranderd zijn. De verandering is langzaam, maar ze is er. Nu moeten we doorgaan.”
Nawal El Moutawakel werd een heldin in haar thuisland en ver daarbuiten. In de hele Arabische wereld heeft ze heel wat atletes geïnspireerd, zoals de Algerijnse hardloopster Hassiba Boulmerka en Ghada Shouaa, de Syrische zevenkampster die in 1996 deelnam aan de Spelen in Atlanta.
Hassida Boulmerka nam al deel in 1988 maar schreef geschiedenis in 1991 door de eerste Afrikaanse vrouwelijke wereldkampioene in de atletiek te worden. Terwijl de meerderheid van de Algerijnen haar overwinning vierden, kreeg Boulmerka kritiek van extremistische moslimgroeperingen omdat ze tijdens haar wedstrijden te veel van haar lichaam onbedekt liet. Ze kreeg doodsbedreigingen en moest uitwijken naar Europa om te kunnen trainen.
Ondanks alle onrust en ophef won ze goud op de Spelen van Barcelona in 1992. Daarmee werd ze de eerste Algerijnse olympische kampioene. Bij haar finish stak ze haar vuist in de lucht. “Het was een symbool van de overwinning, van verzet. Ik wilde zeggen: ‘Ik heb het gedaan, ik heb gewonnen. Als jullie mij nu doden, is het te laat, ik heb geschiedenis geschreven.’”
(Bron: Olympic Channel)