Grégory Wathelet kwam zaterdagavond als derde Belgische jumpingruiter in de olympische arena tijdens de teamfinale. Hoewel zijn paard Nevados S twee balken omstootte, goed voor acht strafpunten, volstond het toch voor brons na de nulronde van Jérôme Guery en de ene misser van Pieter Devos.
"De druk als laatste ruiter was enorm maar ik had na de kwalificaties al gezegd dat het zo zou zijn als we goed presteerden. De stress was er dus, maar ik kan daar goed mee omgaan", legde Wathelet uit.
"Ik weet ook wel dat ik niet mijn beste parcours heb neergezet maar dat moeten we nu vergeten. We hebben een medaille en daar wachtten wij al 44 jaar op. Nu moeten we fier zijn op België."
De twee foutjes die Wathelet maakte, kon hij dan ook relativeren.
"Bij het eerste weet ik niet meer precies wat er gebeurde, en bij het tweede komen we misschien iets te dicht bij de hindernis. Maar goed, het is zo. Als we vandaag vierde zouden zijn, zou het anders aanvoelen maar nu zijn we derde . Dat is wat telt, de rest zullen we snel vergeten zijn."
Niels Bruynseels moest voor de teamfinale zijn plaats afstaan aan Pieter Devos, maar voor Wathelet is zijn verdienste even groot
"Het zijn niet alleen de drie ruiters, er is ook Niels die vanaf het begin bij ons bleef en ondanks de moeilijke situatie en de teleurstelling gemotiveerd bleef. Hij heeft zeker zijn aandeel in deze medaille." Wathelet schat het belang van deze bronzen medaille in de geschiedenis van de Belgische ruitersport erg hoog in.
"Het bewijs is dat het al 44 jaar geleden was. Ik was zelfs nog niet geboren (lacht). Elke atleet droomt van een olympische medaille. Ja, we zijn Europees kampioen geworden (in 2019) maar dit staat zeker hoger. We zijn medaillewinnaars op de Olympische Spelen."
Belga