Jorre Verstraeten en Gabriella Willems: gedachten en ambities delen tijdens het trainingskamp in Belek

Tijdens het trainingskamp in Belek namen judoka's Jorre Verstraeten en Gabriella Willems de tijd om hun gedachten over hun respectievelijke carrière te delen. Tussen persoonlijke uitdagingen en toekomstige ambities door, denken ze na over de lessen die ze hebben geleerd en de motivatie die hen drijft om vooruit te blijven gaan. Ontdek hun inspirerende getuigenissen.

Jorre Verstraeten: "Analyseren en werken" als motto

"Ik ben erg gemotiveerd voor het komende seizoen", begon Verstraeten. "Ik ben ongeveer een maand geleden weer begonnen met trainen en ik zit vol energie." Een goed voorteken richting het EK van 2025 in Podgorica in Montenegro, dat plaatsvindt van 23 tot 27 april.

De stage is een kans voor Verstraeten om de balans van de voorbije maanden op te maken. Hij vat zijn exit in zijn tweede kamp op het olympische toernooi filosofisch op. "Toen ik op de Spelen de andere atleten steunde, kon ik aan de teleurstelling ontsnappen. Maar toen ik eenmaal thuis was, en zelfs nu nog, blijft de ontgoocheling nazinderen. Maar ik heb geleerd te accepteren dat het op die manier gaat. Ik moet dat omzetten in motivatie voor de toekomst."

"We krijgen niet altijd het resultaat dat we verdienen, maar dat weten we. Het enige wat we kunnen doen is een zo goed mogelijk plan opstellen en alles geven op de tatami. Er is altijd iets om te analyseren en aan te werken, want je verliest meer dan je wint. Dit leerproces houdt nooit op, zelfs niet voor grote judoka's, en dat is een fantastisch aspect van deze sport", besloot de judoka.

Hier in Belek ondersteunen we deze dynamiek van reflectie door infrastructuur en begeleiding te bieden die aansluiten bij het niveau van olympische atleten. Sinds hij in 2015 de status van BeGold-atleet verwierf, heeft Verstraeten de "positieve rol" van het Comité geprezen in zijn ontwikkeling en de zorg die het besteedt aan het "onderhouden van de topsportcultuur in België."

Gabriella Willems: gewonnen aan "veerkracht, zelfvertrouwen en maturiteit"

Gaby ziet Parijs als "het einde van een ingewikkeld hoofdstuk", en haar hoop is dat er nu "een nieuw hoofdstuk aanbreekt met mijn beste jaren, tot Los Angeles 2028. Ik en mijn naasten kijken met veel emoties terug naar het toernooi."

Van buitenaf lijkt de bronzen medaille misschien een bekroning, maar de judoka betreurt dat enkel resultaten lijken te tellen in de harde sportwereld. "Voor de Spelen was ik dezelfde persoon als nu. Het is jammer dat je als atleet op een resultaat wordt beoordeeld, en dat de mensen niet zien wat er omheen zit. We vergeten snel, en dat is een beetje oneerlijk. Als je dan jarenlang geen beloning krijgt, is dat zwaar, vooral in een sport waar de uitkomst soms in een paar seconden wordt beslist.”

Op haar 27e heeft Willems al haar portie pech gekend, met twee gescheurde voorste kruisbanden in haar rechterknie en een schouderoperatie. Die blessures kostten haar al de Spelen van Tokio in 2021. "Blessures zijn als een wereld die instort. Als je niets anders hebt, voelt het als een depressie. Ik had de indruk dat het leven me in de steek liet. Zelfs met psychologische hulp valt er op een gegeven moment niets meer te zeggen. Er zijn geen woorden meer als je door zulke periodes gaat.”

"De eerste knieblessure werd goed aangepakt, maar de tweede was een echte ramp. Ik ging elke dag naar de revalidatie, maar had ontzettend veel pijn. Ik denk dat ik te hard mijn best heb willen doen. Het is heel moeilijk om mee om te gaan en frustrerend. Ik had niet meer het gevoel dat ik een judoka was."

De obstakels hebben de voor de liefde naar het Italiaanse Napels uitgeweken judoka wel "veerkracht, vertrouwen en volwassenheid" meegegeven. "Ik doe er altijd alles aan om het beste van mezelf te geven en zonder spijt te eindigen", klinkt het.

Met de blik op de toekomst benadrukt Gabriella Willems uit ervaring "hoe belangrijk het is om korte-termijndoelen te hebben. Ik zou graag terugkeren naar de competitie op de Grand Slam van Parijs," op 1 februari, "als dat mogelijk is. Maar ik ben nog steeds bezig met de revalidatie van mijn knie en moet me goed voorbereiden. Er is nog wat werk te doen, maar ik kom van heel ver. Ik ben al heel blij met hoe ver ik ben gekomen," besloot ze.

Belga