Woensdag 14 augustus floot Stéphanie Frappart de Uefa Super Cup tussen de Engelse clubs Liverpool FC en Chelsea FC. De Franse is zo de eerste vrouw die in een Europese voetbalfinale mocht leiden en ze deed dat uitstekend met heel wat media-aandacht er bovenop. Een inspirerend voorbeeld voor veel andere vrouwen in de sport. Ook voor de leden van de Tasforce Women & Sports van het BOIC. Zij organiseren op 19 november een colloquium rond vrouwen en sport.
Niets dan lof voor Stéphanie Frappart na de Europese Supercup. ‘Als wij zo goed hadden gespeeld als Frappart gefloten had, dan hadden we met 6-0 gewonnen’, zei Liverpool-coach Jürgen Klopp na de wedstrijd. Zijn team won de wedstrijd tegen Chelsea na het nemen van strafschoppen. De sterke leiding van Frappart mag eigenlijk niet verbazen. Ze was de eerste die in Frankrijk als vrouw een wedstrijd in de hoogste afdeling, de Ligue 1, mocht fluiten. Ze leidde in april 2019 de wedstrijd SC Amiens - RC Strasbourg. Frappart heeft haar strepen ook al meer dan verdiend in het vrouwenvoetbal met onder meer de finale van de voorbije wereldbeker tussen de Verenigde Staten en Nederland.
Ook Gwenda Stevens, voorzitster van de commissie officials van het BOIC en een van de drijvende krachten achter de taskforce Women & Sports, was niet verrast door het sterke optreden van Frappart. “Aan de top is er geen verschil in kwaliteit tussen de mannen en de vrouwen. Stéphanie Frappart stond er. Zonder veel poeha deed ze uitstekend haar job. Een mooi voorbeeld voor andere vrouwen.”
Media-aandacht
En toch blijkt de finale van de Wereldbeker bij de vrouwen als adelbrief nog niet te volstaan om als vol aanzien te worden. Een Europese Super Cup bij de mannen wordt hoger ingeschat als we het afmeten aan de media-aandacht ervoor. Nochtans is die Super Cup de facto niet meer dan een prestigieuze voorbereidingswedstrijd van het nieuwe seizoen. Dat Frappart meer aandacht kreeg voor het leiden van deze wedstrijd dan voor het leiden van de finale van een wereldkampioenschap vertelt al veel over de positie van de vrouw in de sport en de noodzaak aan initiatieven zoals Women & Sports. “Het is jammer dat er vooral aandacht is voor de reactie en de houding van de mannen tegenover een vrouw in hun sport”, zegt Stevens. “Maar de aandacht is op zich wel meegenomen en belangrijk. Belangrijk om te tonen dat het kan voor vrouwen.”
Gendergelijkheid
Niet in alle sporten is het voor vrouwen even moeilijk om naar de top door te stoten. “Ik ben zelf kamprechter in het roeien en daar wordt helemaal geen onderscheid gemaakt als er scheidsrechters aangeduid moeten worden. De kwaliteit telt. Vrouwen leiden mannenwedstrijden en omgekeerd. Maar ik ben me ervan bewust dat er in andere sporten nog meer werk aan de winkel is”, vertelt Stevens. “Ik merk wel dat er de voorbije jaren effectief een verandering is. Er is aandacht voor gendergelijkheid. Niet in het minst omdat het Internationaal Olympisch Comité er aandacht aan besteedt. Er wordt vaker bewust gekeken naar vrouwelijke vertegenwoordiging. Dat was vroeger wel anders. Maar er is nog veel meer bewustmaking nodig. En vrouwen moeten daarin ondersteund worden. Het is niet voor alle vrouwen evident om zich niet te laten intimideren door mannen of om zelfverzekerd aan een carrière als official in de sport te timmeren.”
Colloquium Women & Sports op 19 november
Dat dit nog nieuws is in 2019 ondanks al heel wat geleverde inspanningen bewijst dat vrouwen hun plek in de sportwereld naast mannen nog altijd moeten veroveren. Het colloquium Women & Sports op 19 november moet helpen om nieuws als dat van Frappart geen nieuws meer te maken.
Sven Massart