Tia Hellebaut werd op 22 april in Belgrado verkozen tot de raad van bestuur van de Europese Atletiekfederatie, European Athletics. De Olympisch kampioene hoogspringen van Peking 2008 haalde de zetel binnen met 36 stemmen, goed voor de vijfde plaats in de stemming. Ze was één van de 26 kandidaten voor 13 zitjes. Ze krijgt een mandaat voor vier jaar.
Wij spraken met haar enkele dagen na haar verkiezing en peilden naar haar reactie. “Het is een beetje een nieuw avontuur voor mij. Uiteraard ben ik wel opgelucht, aangezien het een politieke verkiezing blijft. Het bleef toch spannend afwachten of ik er uiteindelijk bij ging zijn. Ik ben dus zeer blij dat ik erbij ben. Als je je kandidaat stelt, doe je dat uiteraard ook om verkozen te worden en niet om er daarna niet bij te kunnen zijn.”
Over hoe ze op het idee kwam om zich kandidaat te stellen, zei Hellebaut het volgende: “Ik ben zelf gecontacteerd door mensen binnen World Athletics, maar het zijn de nationale federaties die één kandidaat per land kunnen voorstellen. Ik heb dan contact opgenomen met de Belgische federatie met de vraag of ze mij konden voorstellen. Het is dus een beetje de omgekeerde weg, maar de mensen van de federatie waren heel blij met mijn interesse en met het feit dat ik nu verkozen ben.”
Belang van ex-atleten in bestuursorganen
Met een voormalig Olympisch kampioene krijgt de raad van bestuur van European Athletics er alvast een stevige brok ervaring bij. “Het leek mij ook interessant om eens te kijken hoe het allemaal werkt binnen een bestuursorgaan van een Europese federatie, want als atleet ben je eigenlijk niet bezig met wat er allemaal achter de schermen gebeurt.”
Dat ex-atleten een belangrijke bijdrage kunnen leveren in bestuursorganen is duidelijk. “Dat is ook iets dat ze hadden aangehaald van ‘je komt zelf uit de atletiek, je weet heel goed wat internationale atletiek is, je bent nog jong genoeg om er voeling mee te hebben en je bent nooit helemaal uit atletiek verdwenen. Je bent niet bij het hele politieke stuk betrokken van federaties, maar het is goed om de input van de andere kant ook te hebben.’ En het is in die hoedanigheid dat ik erbij ben gekomen: als ex-atleet, als iemand die vanuit een andere hoek de dingen kan bekijken.”
Over hoe het komt dat relatief weinig ex-atleten de weg naar bestuursfuncties vinden, stelt Hellebaut het volgende: “Ik denk dat vooral het probleem is dat ex-atleten het niet weten. Dat wij, atleten, eigenlijk niet op de hoogte zijn van het reilen en zeilen van een federatie en van hoe zo’n verkiezingen van de raad van bestuur eraan toe gaan. Dat kan iets zijn waar ik de komende jaren wel wat kan aan meewerken: dat ex-atleten of atleten die net atleet af zijn en misschien nog zoekende zijn naar iets, om hen toch al wegwijs te maken en te tonen dat er ook daar mogelijkheden zijn in hun sport toch iets te doen of iets te betekenen.”
Gendergelijkheid binnen European Athletics
Voor Tia Hellebaut wordt het haar eerste mandaat binnen het bestuursorgaan van European Athletics. “Een van de redenen waarom ik mij kandidaat gesteld heb, is het aspect van gender equality. Het is een verhaal dat we regelmatig horen, zowel op internationaal als op Europees niveau: dat het een zoektocht is naar vrouwen in bestuursorganen. Dat speelde sowieso een rol. En dan een tweede aspect: verjonging. En toen ik dat hoorde, had ik toch zoiets van misschien moet ik daar toch eens proberen een sprong te wagen om te zien of dat iets voor mij is. Het is wel een sprong in het onbekende, dat geef ik ook toe. Maar sowieso denk ik als vrouw in Europa, van een klein West-Europees land, dat het wel fijn is om erbij te kunnen zijn, omdat we in België niet zoveel personen op dat niveau hebben. Er zijn er maar twee die mij voor zijn gegaan bij European Athletics: twee mannen, met als laatste Wilfried Meert en zijn mandaat liep af in 1996.”
Het is de eerste keer dat European Athletics quota rond gendergelijkheid hanteert bij verkiezingen. “Ik denk dat het nu in eerste instantie belangrijk is dat er quota zijn om balans te krijgen. Het moet niet overhellen naar de andere kant en je hoeft ook zeker geen vrouwen in de raad van bestuur te nemen om vrouwen te nemen. Maar ik denk dat het belangrijk is omdat wij dan ook een signaal kunnen geven naar andere vrouwen, die dan misschien ook zoiets hebben van: ‘ah ja, wij kunnen dat ook’. Een balans in zo’n raad van bestuur is altijd goed. Overhellen naar alleen mannen is niet goed, naar alleen vrouwen ook niet, het is juist het samenbrengen van ideeën dat je als federatie sterker kan maken.”
“Wat ik exact wil verwezenlijken binnen mijn mandaat? Ik heb zeker een aantal zaken in mijn hoofd en nu moet ik gaan aftoetsen in hoeverre European Athletics daar dan het juiste kanaal voor is.”
Team Belgium wenst Tia alvast veel succes met haar mandaat.